Tragic

Now that I have found someone
I'm feeling more alone
Than I ever have before


- Brick, Ben Folds Five

Lessons From The Kitchen

A frying pan is designed mainly for frying. Not using as designed produces undesirable consequences.

It is best to clean the pan before cooking another meal. Doing otherwise oftentimes create a big mess.

Best results come when cooking only what the pan can handle.

Man In The Mirror

I'm starting with the man in the mirror
I'm asking him to change his ways
And no message could have been any clearer
If you wanna make the world a better place
Take a look at yourself and make the change

You gotta get it right
While you've got the time
You can't close your mind


Man In The Mirror
Michael Jackson
(Composed by Glen Ballard & Siedah Garrett)

Of The Essentials

Tragic as it is, but the King of Pop is gone...

Once again the painful reality of death hit me. It's the journey that all of us will eventually take.

I always aimed at living a worthwhile life; one that gives importance to the essentials. It shall be a constant struggle, of which I will always endeavor to take, for life is too short and important for it to go to waste.

And for the search for the essentials, Antoine de Saint-Exupéry's Little Prince gives a priceless insight:

"What is essential is invisible to the eye..."

Pagmumuni-muni

Sa hindi maunawaang dahilan, hindi ko pa makuha sa sarili ko ang umuwi na. Pasado alas-nuwebe na ng gabi, ngunit nandito pa rin ako, nakaupo sa damuhan sa malaking parke ng unibersidad, at pinagmamasdan ang mga kislap ng mga liwanag sa langit, kasabay ang pakikinig sa tunog ng mga insektong panggabi.

Hindi ko inaasahang magiging ganito ang takbo ng aking buhay. Sampung taon pa lamang ang nakakaraan narito ka sa lugar na ito, bilang isang mag-aaral na wala pang muwang sa mundo. Binabantayan mo pa nuon ang mga bagong kanta na ilalabas ng Backstreet Boys o kaya naman ng Spice Girls. Ang madalas mong inaatupag ay manuod ng MTV o kaya ng walang kupas na Sailor Moon. Simple lang ang buhay nuon. Sapat na ang maiwan kang mag-isa sa bahay tuwing Miyerkules at magsasayaw o magkakanta nang malaya sa inyong sala, kasabay ng malakas na pagpapatugtog sa inyong stereo. Masaya ka na sa mga ganun. Kontento. Wala nang hihingin pa.

Ngunit maraming nabago sa loob ng sampung taon. Hindi ka na ang dating totoy na inuumaga sa mga internet shop kakapatay sa mga kalaban sa Diablo o sa Warcraft. Mama ka na. Ilang taon na lamang at mawawala na sa kalendaryo ang iyong edad. May mga responsibilidad ka nang hindi na matatakasan. Nakatali ka na sa sirkulasyon ng mundo at sa pangangailangang mabuhay. At ang kasiyahang hinahanap mo ay hindi na matatagpuan sa pakikinig sa "2 Become 1" o kaya sa "Quit Playing Games." Mas malalim na ang kinakailangang tugon sa pangangailangan ng iyong puso.

Magtatagal pa sana ako sa aking pag-iisip nang makita ko na ang lumalapit na liwanag mula sa flashlight ng mga rumorondang gwardiya sa campus. Kailangan ko na umalis bago pa ako mapilitang magpaliwanag sa dahilan kung bakit ako nakatambay sa damuhang iyun. Dahil ako mismo hindi ko alam. At sa pagpara ko sa unang jeep na magdadala sa akin sa Philcoa, alam ko, ako ay muling nabalik sa realidad ng patuloy na pagdaloy ng buhay sa mundong ito...

.....

Hindi ako down ngayon o kung ano pa man. Senti lang kaunti. Nagleave kasi ako ng isang buong linggo, pero kinain na ang tatlong araw ko dahil sa pending na dokumento para sa project na katatapos pa lang namin. Syempre pakiramdam ko nasayang ang mga araw. At naisip ko rin ang mga nasayang na ilang taon na dumaan na sa buhay ko. Kaya ayun, eto, nasenti, at kinailangan ng outlet.


Pahabol: Hindi na ako nagtaka na nanalo ang Lakers. Sa Game 4 pa lang hindi na ako umasa na manalo ang Magic. Sana matuto ako magbasketball...

Isa pa: Sana manalo si Nadal sa darating na Wimbledon. Kapag hindi siya umabot sa semis at nanalo si pareng Fedz, laglag siya sa number one.

Better, and Reminiscent of Days Past

It's a been a long time since the last post. I feel I haven't had the exact mood, frame of mind/heart, and everything else that I seem to need in order to write a post for the past month or so. I also have been reading other blogs, but just the same, I'm not leaving comments as often as I would have wanted. Guess it's just one of those days.

But in any case, brought by stirred emotions by a short story that I am working on, and the emo mood acquired by listening to the Backstreet Boys, I felt I just had to write here. Well, right now, I am very thankful that I am a lot better than the previous weeks. And I am truly thankful for that. I am so blessed to have a better grasp of the reality around me, and what to do with it. Got to thank the heavens for that.

And the connection between the emo mood and the Backstreet Boys? Well, I remember that I was in my early years at the uni when they first came out. I just found myself reminiscing on my younger years, when everything was terribly simpler. It wasn't the negative kind of senti though. This is the type that makes me smile, and a bit warm inside. Again, I am sure glad I am better now.

Having shared that, gotta get some sleep fast. Badminton game early tomorrow morning with my folks, and I haven't played for the past 3 months or so.

Addendum: Magic should have won earlier today. tsktsk...